Casus betreft een volwassen vrouw, meervoudig gehandicapt met gedragsproblemen (fors). Vrouw eet alles (ook oneetbare dingen). Ouders zijn vluchteling, relatief kort in Nederland en brengen tijdens maandelijks bezoek ladingen eten mee waar de vrouw ziek van wordt (buikpijn, spugen, enkele dagen van slag). Dit doen ouders waarschijnlijk om de aandacht vast te houden (concentratieboog van 10 seconde) en om toch te kunnen “zorgen” voor haar.

Ik heb alle vriendelijke manieren om dit gedrag te stoppen al geprobeerd: In gesprek, herhaaldelijk en met tolk, huisbezoeken met ambulant begeleider erbij (dan zeggen ze ‘ja’ en vervolgens doen ze ‘nee’), een formele brief sturen, het de arts laten vertellen, niks helpt. Ouders kunnen bijvoorbeeld ook een schaar bij zich hebben om het haar van de vrouw te knippen (in Coronatijd werd het wat lang). Je zou denken: overleg het even, of vraag wanneer de kapper komt (de dag erna was die gelukkig gepland).

Contact met vrouw in de instelling en de ouders is broos (vanwege beperkingen vrouw en taal- en cultuurverschillen), dus wil ik graag behouden voor haar. Ik wil graag op de weg blijven van schade beperken en niet het contact verbieden of beperken. Ben al lang blij dat ze komen en dat ik er ritme in heb (en dat er een taxi en tolk is). Ik ga het bezoek niet begeleiden. Begeleiding moeten we niet vragen om politie agent te spelen, daar zijn ze niet voor aangenomen. En dat zou spanning opleveren op een groep met zwaar gedragsgestoorden, niet te managen.

Vraag: Zou ik de rechter kunnen vragen om hier een uitspraak over te doen? Misschien zijn ouders wel gevoelig voor deze autoriteit en stuurt de rechter een brief die meer indruk maakt. Nog andere interventies die mogelijk kunnen helpen? Dank voor het meedenken!