Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
Hoi collega’s,
Bedankt voor het meedenken en de tips. Die ben ik zover nagegaan. Helaas heeft ze intensievere zorg nodig dan genoemde opties of zijn er momenteel geen open plekken.
ClientondersteuningPlus is al een tijd betrokken. Zij denken mee, hebben ook een landelijk lijstje gegeven met mogelijke zorginstellingen en hebben er extra aandacht voor, maar ook zij kunnen tot nu toe het verschil niet maken.
Politie en psycholance zal zeker worden ingezet om cliënte uit de woning te halen, zodra er een woonplek is. Een crisisplaatsing is volgens de crisisregisseur van het zorgkantoor geen optie bij een RM. Zelfs als de RM zoals in deze situatie, er puur is om haar uit de woning te kunnen halen. Er is bewindvoering aanwezig en dat is al van betekenis geweest. Deze bwv heeft de PGB’s die moeder ontving stopgezet en mentorschap aangevraagd. Er is risico op ontvoering wanneer moeder lucht krijgt van escalatie, bijv met politie naar binnen voordat er plek is. Ik ga wel sparren met wijkagent, ben ook benieuwd naar de huidige overlast die het gezin geeft in de buurt.
Voor nu hartelijk dank allemaal!
AngeliqueHoi, ik heb nav deze vraag een vriendin van me benaderd die vertrouwenspersoon in de zorg is.
Zij geeft heel duidelijk aan, nav de vraag die hier gesteld is, dat een vertrouwenspersoon niet op zoek is naar waarheidsvinding, maar puur kijkt of procedures binnen wet- en regelgeving zorgvuldig gevolgd zijn, dus kijkt naar hoe de procedures werkelijk en feitelijk wel of niet zorgvuldig zijn gevolgd. Hierin kan zij binnen een proces meelopen, samen met client/patient.
Een vertrouwenspersoon mag geen eigen mening hebben maw moet objectief blijven. Nu kan dat uiteraard lastig zijn, maar dat is aan de professionaliteit van de vertrouwenspersoon. De eigen mening van een vertrouwenspersoon mag in ieder geval geen rol spelen en mag de client/patient ook niet beïnvloeden.
Zij kan wel aansluiten bij overleggen, maar alleen als de client/patient daar ook bij is, vanwege de vertrouwelijkheid. Zo kan zij zich ook een beter beeld vormen waar de beleving vandaan komt. Zij zou dus ook niet in (telefonisch) gesprek gaan met een mentor als de patient/client daar niet bij aanwezig is. Anders schaadt ze de kern van het vertrouwenswerk. Een vertrouwenspersoon heeft ook niet de plicht om een wettelijk vertegenwoordiger op de hoogte te stellen van haar of zijn betrokkenheid.
Zij geeft aan geen dossiers te willen inzien, omdat geschreven tekst van persoon tot persoon tot meerdere interpretaties kan leiden en daarmee subjectief is. Bovendien heeft haar zorginhoudelijke kennis als vertrouwenspersoon zijn grenzen en kan zij niet op de stoel gaan zitten van professionele zorgverleners. Zij vertelt één keer een dossier te hebben meegelezen toen de client dat heel belangrijk vond, maar vooraf tegen de client gezegd heeft dat ze er inhoudelijk niets mee gaat doen. E-mails leest zij weleens mee, maar puur om beter te kunnen aansluiten bij de beleving van de client/patient.
Kortom zij noemt aansluiten bij de client/patient, hem of haar zijn verhaal laten doen en deze beleving serieus nemen. Daarnaast toetsen of procedures zorgvuldig verlopen zijn. Dat noemt zij de kerntaken van haar werk. Wanneer procedures aantoonbaar niet juist zijn verlopen, hierin met de client bespreken wat evt vervolgstappen kunnen zijn en deze samen nemen en/of een passende doorverwijzing verzorgen. En in alles steeds de vertrouwelijkheid tussen haar en haar client bewaken.
Ik kreeg een jaar geleden na mijn aanvraag tot benoeming een mail van het CBM met onderstaande tekst:
Namens de kantonrechter bericht ik u dat uw organisatie voldoet aan de wettelijke kwaliteitseisen (conform het Besluit kwaliteitseisen curatoren, beschermingsbewindvoerders en mentoren). Deze beoordeling betekent dat uw verzoek tot toelating wordt gehonoreerd.
Ik wijs u daarbij op het volgende:
Benoembaarheid
Uw organisatie wordt onder de naam: “A. Tanasale h.o.d.n. Angelique Tanasale” opgenomen in het landelijk register van professionele curatoren, bewindvoerders en/of mentoren (ook wel uitvoerders genoemd). Alle rechtbanken hebben inzage in dit register.
Plaatsing in het landelijk register garandeert niet dat u benoemd wordt. Die beslissing om u te benoemen in individuele zaken ligt namelijk bij iedere rechtbank. Ik raad u dan ook aan op korte termijn met de rechtbank in uw arrondissement contact op te nemen voor een kennismakingsgesprek. Mocht u uitgenodigd worden, neem dan uw ondernemingsplan en curriculum vitae mee naar het gesprek. De kantonrechter van die rechtbank kan daarnaast alsnog aanvullende eisen stellen.
————————————————————————————
Zoals ik de tekst toen heb geïnterpreteerd is dat ‘geen garantie’ niet perse iets (volledig) uitsluit en dat een advies iets is wat weliswaar als wenselijk of verstandig kan worden geacht, maar daarmee nog geen opdracht is of een (harde) voorwaarde. Door omstandigheden had ik korte tijd later nog geen kennismaking kunnen plannen. Toen ik vervolgens mijn eerste aanmelding kreeg, bleek echter het kennismakingsgesprek wel degelijk voorwaardelijk te zijn voor benoeming, zo werd mij telefonisch verteld. Later heb ik nog contact gezocht met het verzoek betreffende e-mail voor aanstaande mentoren duidelijker cq zonder ruimte voor andere interpretatie, te verwoorden. Apart vond ik dit, juist van een rechtbank. Ze zouden het signaal intern bespreken en nagaan of de tekst aangepast diende te worden. Verder niets van gehoord.
Het kennismakinggesprek werd vervolgens online gehouden met een senior juridisch adviseur, inhoudelijk gelijk aan dat van Marluza. Ook geen opmerkingen over 15 dossiers. Mij werd daarin ook verteld dat vanaf het moment dat de adviseur (Rotterdam) het een dag later in het rechtbanksysteem zou omzetten, ik door het hele land benoembaar zou zijn. Dus niet een beoordeling per aanvraag Minouk, maar met dat kennismakingsgesprek benoembaar voor alle aanmeldingen in NL.
Groet, Angelique
Hoi Friona,
IK zou graag contact met je hebben over deze jongedame. Ik kan je nu niet bellen ivm een Teamafspraak zo meteen, maar ga je vanmiddag nog mailen.
Groet,
Angelique Tanasale
Antana MentorschapVeel dank zover voor jullie reacties, fijn! Ik zal ook zeker op de uitnodigingen ingaan. En mochten er nog mede-starters zijn die wat structureler samen willen optrekken, dan hoor ik het graag.
Goed weekend allemaal!
Angelique
Ik ga ervan uit dat het in deze situatie niet gaat om een vrijwillige uithuisplaatsing. Er is in dat geval dus tussenkomst geweest van een rechter die wrsch destijds ook een omgangs cq bezoekregeling heeft vastgesteld. Aan wie hebben deze gedragsdeskundigen het advies gegeven om de bezoekregeling aan te passen, de rechter? Aangezien moeder nog het ouderlijk gezag heeft, kan zij (volgens mij) de rechter verzoeken om zich uit te spreken over deze voorgenomen en haar eigen visie/beleving duidelijk te maken, of zal zij in ieder geval ook gehoord moeten worden. Je hebt het over het welzijn van dochter. Zo goed mogelijk contact tussen biologische ouder en kind is vanuit de natuurlijke loyaliteit vanuit kind naar ouders, zeer belangrijk voor het welzijn van het kind en pleegkinderen (en biologische ouders met gezag) hebben wettelijke recht op contact. Je mag ervan uitgaan dat hiervoor voldoende aandacht is vanuit de jeugdprofessionals. Dit is namelijk een basisprincipe. Tenzij dat niet in het belang van het kind is, en dat maakt het heel lastig want hoe en door wie wordt dat vastgesteld. De focus komt in veel gevallen vooral te liggen bij opgroeien en hechten aan het pleeggezin, dan bij zorgvuldig omgaan met de natuurlijk band tussen ouders en kind, zeker wanneer duidelijk is/wordt dat het kind niet meer zal terugkeren naar de biologische ouders. Ik weet niet wat de leeftijd van dit kind is en of er bij het kind ook sprake is van een verstandelijke beperking. Kinderen van 12 jaar en ouder kunnen nl ook bij de rechter aangeven wat hun wensen zijn, maar dat moet voor het kind uiteraard te doen zijn, mentaal-emotioneel en met voldoende onbevooroordeelde steun. Verder komt nog bij me op dat je spreekt over een bezoekregeling, dus dat het contact tussen moeder en kind in het pleeggezin plaatsvindt, msch met de pleegouders er zelfs fysiek bij. Dan ligt het eerder voor de hand dat dochter spanning ervaart rondom deze bezoeken. Wellicht is er dan een andere manier te vinden, waarbij het kind minder in een loyaliteitsconflict terecht komt tussen haar ouder en pleegouder(s). Omgang elders, evt met professionele (of vrijwillige) begeleiding. Een contact terug brengen van 1x in 4 naar 1x in 6 weken, lijkt mij een weinig helpende en zeker ook weinig creatieve manier van hulp verlenen. Laat ze het maar eens beter uitleggen, zou ik zeggen en haal er zo min mogelijk extra juridische tussenkomst bij. Daar worden dit soort situaties zelden beter van. Succes!
