[ARCHIEF] Non-reanimatie verklaring

[Beheerder]

Non-reanimatie verklaring
Vraag: Beste leden, Ik heb een vraag. Weten jullie of een mentor een non-reanimatie verklaring mag ondertekenen. Ik begreep van een eerdere bijeenkomst van niet, maar ben nu in een ingewikkelde discussie verwikkeld met een AVG-arts.  Dit zijn de richtlijnen volgens de Rechtspraak wat een mentor niet mag doen: U mag niet voor de betrokkene beslissen in hoogstpersoonlijke zaken. Zo mag u geen: echtscheidingsverzoek indienen kind adopteren of erkennen donorregistratie doen euthanasieverklaring opstellen testament maken beslissen over de opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Daar staat het non-reanimatie beleid niet tussen. Ik hoor het graag.  Alvast hartelijk bedankt, NvdK

Antwoord: Misschien heeft u hier iets aan. https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBZWB:2014:267

Antwoord: Ik beslis dat niet. Ik overleg met de arts en vraag hem wat zijn idee daarover is. Als hij het een verantwoorde keuze vindt, kan ik er ja of mee akkoord gaan. Hij kan beter dan ik beoordelen of de cliënt nog kwaliteit van leven overhoudt. Dit wordt dan ook alleen besloten als heel duidelijk is, dat iemand zo beschadigd zal zijn, dat -geforceerde- levensrekkende maatregelen geen meerwaarde meer hebben. En ook neem ik mee in mijn afweging wat cliëntzelf gewild zou hebben. (Als ik dat weet). In gezamenlijk overleg vind ik altijd een uitkomst.

Antwoord: Op de website Goed vertegenwoordigd, waarnaar de kantonrechter verwijst bij een beschikking tot mentor staat het volgende: Mag een wettelijk vertegenwoordiger namens degene die hij vertegenwoordigt een non-reanimatieverklaring tekenen? Nee, dat mag niet, maar een wettelijk vertegenwoordiger kan in het zorgplan laten opnemen dat in bepaalde gevallen geen reanimatie zou moeten plaats vinden. De arts moet wel akkoord gaan met het opnemen daarvan in het zorgplan en bovendien is het zo dat de arts als de situatie zich voordoet, altijd kan beslissen om wel te reanimeren. Wellicht ben je hiermee geholpen.

Antwoord: Het ondertekenen van een niet-reanimatie verklaring door de mentor namens een betrokkene mag niet. De niet-reanimatie verklaring is immers een wilsverklaring van een wilsbekwame persoon. De wettelijke grondslag is de WGBO. Het afspreken van een niet-reanimatie beleid, meestal geïnitieerd door de verantwoordelijk arts, moet besproken worden met alle betrokken zorgverleners en de wettelijk vertegenwoordiger. Op medische gronden kan een arts voorstellen een niet-reanimatie beleid af te spreken. Ethisch richtlijn is de kwaliteit van leven van betrokkene. Zie website van Verenso, specialisten ouderengeneeskunde, voor verdere informatie en literatuur.

Non-reanimatie verklaring
Vraag: Beste leden van de vereniging. Is het mogelijk dat iemand mij kan laten of ik een non-reanimatie verklaring mag ondertekenen? Ik begreep van niet, maar ik ben nu in een ingewikkelde discussie geraakt met een AVG-arts. Zie hier wat de rechtspraak erover zeg: U mag niet voor de betrokkene beslissen in hoogstpersoonlijke zaken. Zo mag u geen: echtscheidingsverzoek indienen kind adopteren of erkennen donorregistratie doen euthanasieverklaring opstellen testament maken beslissen over de opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik hoor het graag, Alvast bedankt.  Met vriendelijke groet, Nicole van der Knaap

Antwoord: Ik teken altijd wanneer de omstandigheden daarom vragen. Ik heb nu vier verklaringen ondertekend. 3 keer dementie verregaand en oud in leeftijd. 1 Jonge cliënt met FTD vorm van agressieve dementie. Ik weet van de uitspraak, maar sla die bewust in de wind. In alle gevallen is ook de familie eens met de ondertekening.

Antwoord: N, ik ben erg benieuwd wat de strekking is van de discussie met AVG-arts. Kun je daar iets meer over melden?

Antwoord: Nee dit is een hoogstpersoonlijke beslissing. Ik geef samen les met een rechter en dit wordt elke les besproken. Echter heeft de cliënt een levenstestament dan kun je dit uiteraard volgen.

Antwoord: Het ondertekenen van een niet-reanimatie verklaring door de mentor namens een betrokkene mag niet. De niet-reanimatie verklaring is immers een wilsverklaring van een wilsbekwame persoon. De wettelijke grondslag is de WGBO.   Het afspreken van een niet-reanimatie beleid, meestal geïnitieerd door de verantwoordelijk arts, moet besproken worden met alle betrokken zorgverleners en de wettelijk vertegenwoordiger. Op medische gronden kan een arts voorstellen een niet-reanimatie beleid af te spreken. Ethisch richtlijn is de kwaliteit van leven van betrokkene. Zie website van Verenso, specialisten ouderengeneeskunde, voor verdere informatie en literatuur.   Dit onderscheid tussen een niet-reanimatie verklaring en een niet-reanimatie beleid wordt in de discussies hierover meestal niet helder gemaakt. Een niet-reanimatie verklaring door de mentor namens de betrokkene mag niet: dit is immers een wilsverklaring van de persoon zelf (eventueel vastgelegd in een levenstestament). Instemmen door de mentor met een niet-reanimatie beleid, veelal geïnitieerd door de arts, mag wel. Een niet-reanimatie beleid wordt afgesproken, omdat er (op medische gronden) wordt geoordeeld dat verdere medische behandeling niet meer zinvol is en de kwaliteit van leven niet ten goede komt.

[Auteur]

Berichten