[ARCHIEF] Wilsbekwaamheid cliënt en beslissing arts

[Beheerder]

Wilsbekwaamheid cliënt en beslissing arts
Vraag: De mentor vindt zijn cliënt niet wilsbekwaam om te beslissen over toestemming voor een medische behandeling. De arts van de instelling meent dat zijn patiënt wel wilsbekwaam is. Hij besluit daarom de mening van de patiënt te volgen. De patiënt wordt behandeld zonder dat de mentor wordt ingeschakeld. Wat kan de mentor doen?

Antwoord: Als de arts weet dat de cliënt een mentor heeft, is het redelijk dat hij/zij de mentor informeert. Immers de mentor heeft door zijn benoeming een taak en verantwoordelijkheid om te bepalen of de cliënt zelf kan beslissen (en de mentor zal dat zoveel mogelijk bevorderen). Echter: in het kader van de Wet Geneeskundige Behandelingsovereenkomst hoeft een arts, de mentor formeel er niet bij te betrekken, als die de cliënt ter zake wilsbekwaam acht. Wat te doen? Een gesprek aanvragen met de arts kan een goede eerste stap zijn. Uiteraard zijn er juridisch nog meer mogelijkheden. Bijvoorbeeld een brief aan of gesprek met het bestuur van d
Over bovenstaande had ik graag jullie mening…

Antwoord: Hallo R, ik ben benieuwd of je ooit een reactie hebt ontvangen op de casus die je hierboven beschrijft. Het is op z’n minst een bijzondere situatie. Ik hoor graag van je. Vriendelijke groet, FH

Antwoord: Hallo R Op de site van de overheid staat het zonder omwegen zo geformuleerd: Als het gaat om een medisch onderzoek of behandeling, beslist de behandelend arts. Zie: (https://www.regelhulp.nl/zr/rh/webapp/kennisbank/Informatie/Curatele?gclid=CN-b4OeL6rwCFdShtAodlDMARw&sessionId=7D1A7EDB2F30698205A2D22533BBA940)  Groet,  M

Antwoord: Dag M, jouw verwijzing betreft de taak van een curator. Mijns inziens is de taak van de mentor juist bedoeld om de patiënt te vertegenwoordigen, stem te zijn van de patiënt, ook als deze wilsonbekwaam is. Los van de specifieke casus zoals door R beschreven komt het mij heel onlogisch voor, dat de behandelend arts in alle gevallen beslist. Mijns inziens is de behandelend arts de medisch adviseur van de patiënt, tenzij er sprake van een spoedeisende situatie, waarin geen tijd verloren mag gaan aan overleg. Ik zie dan ook niet in waarom jouw verwijzing vanuit de Regelhulp voor een mentor van toepassing zou zijn. Ik hoor graag je reactie. Vr. groet, FH

Antwoord: Beste F en M, allereerst bedankt voor jullie reacties. Hier doen zich een paar boeiende issues voor: – wie stelt de wilsbekwaamheid vast – is de taak van een curator wezenlijk anders dan de taak van mentor. Zoals ik curatele begrijp en uitvoer is er de verantwoordelijkheid voor de financiën, maar evenzeer voor de immateriële belangen van de cliënt. Het kan aan de uitspraak van de rechter liggen waar het accent ligt. Maar dit is een issue waar de rechters duidelijk(er) over moeten zijn. – Terug naar de eerder gesteld vraag …neemt de arts in alle gevallen een beslissing? In ieder geval over de behandeling. Maar in overleg met de patiënt/mentor (WGBO) moet er wel toestemming zijn van de patiënt/mentor.  Zie ik hier toch, ondanks Marin, dat het voor jou helde beschreven is, toch een grijs gebied. Graag meer reacties. Ook over rol en taak curator…alvast dank aan eenieder.

Antwoord: Dag F, Naar mijn idee is curatele de meest vergaande maatregel. De cliënt is dan formeel handelingsonbekwaam. Als dus voor een curator al geldt dat hij/zij niet bevoegd is op dit gebied, dan geldt dat naar ik vermoed zeker voor een mentor. Ik kan de genoemde zin op de site niet anders lezen dan dat de arts uiteindelijk beslist. In de recent rondgestuurde folder van het ministerie lees ik: De curator mag niet vertegenwoordigend optreden als het om een hoogstpersoonlijke rechtshandeling gaat, dat wil zeggen een rechtshandeling waarbij het zozeer op de mening van de onder curatele gestelde zelf aankomt, dat alleen hij mag beslissen. Daarom kan de curator bijvoorbeeld geen testament voor de wilsonbekwame onder curatele gestelde maken, (…) of namens de onder curatele gestelde een schriftelijke wilsverklaring geven, waarbij de toestemming voor medische verrichtingen wordt geweigerd. Ik lees daaruit dat als de arts zegt: we behandelen en de mentor zegt van niet, de mentor

Antwoord: Ik lees daaruit dat als de arts zegt: we behandelen en de mentor zegt van niet, de mentor uiteindelijk aan het kortste eind trekt. Zo staat het m.i. ook in die ene zin op de site.  Rita, zegt dat de mentor toestemming moet geven. Ik ken de wet in dit opzicht nog onvoldoende. Heb jij een tekst waarop je je idee dat wij moeten toestemmen baseert? Of misschien weet iemand anders hoe dit zit?   Als het klopt dat de arts beslist, creëert dat inderdaad wel een rare lacune. Jij en ik mogen over ons eigen lijf beschikken en bv. een behandeling weigeren. Een cliënt mag dat niet meer zelf, maar zijn mentor/curator ook niet. Ik zou zeggen dat het vooral onze rol en taak is om het niet zo ver te laten komen dat de arts iets gaat doordrukken dat jij als mentor niet in het belang van je cliënt vindt. Dus de arts toch op een of andere manier in het structurele overleg houden…  Ik vind het een interessant gesprek zo! Hoor graag hoe anderen het zien!  Groet, M

Antwoord: Beste allemaal, ik weet niet beter dan dat als je het omdraait en jij wil met de cliënt iets en de arts wil dit niet, deze mag weigeren in het kader van de WGBO. Dus andersom zou het mogelijk zijn dat als de arts wel vindt dat iets moet gebeuren en jij met je cliënt vindt van niet, dit door de arts door gedrukt kan worden. Al vind ik het niet de schoonheidsprijs van de arts verdienen als hij zo te werk gaat. Wel zou je als mentor een second opinion kunnen laten uitvoeren.  Gr Y

Antwoord: Beste allemaal, Als ik kijk bij Informatiepunt dwang in de zorg van de overheid, bij wilsonbekwaamheid, staat daar een verwijzing naar een stappenplan van de KNMG; wilsbekwaamheid wordt daar genoemd een context afhankelijk begrip. Het onderwerp is niet eenduidig te behandelen; zoals vaak in de juristerij het hangt ervan af. De clou zit ‘m met name in het feit, dat de arts per situatie bekijkt of de patiënt wilsbekwaam is iemand is niet per definitie wilsonbekwaam. Klopt, de arts moet cf de WGBO-instemming van de patiënt hebben bij een behandeling. Als de arts deze instemming niet kan verkrijgen i.v.m. een onvoldoende inzicht van de patiënt, zal de arts zich tot familie moeten wenden, dan wel tot een mentor, indien deze er is.  Dat is wat de KNMG zegt, en daar ben ik het mee eens.  NB  Als het goed is, staat er in het dossier van de patiënt in het ziekenhuis vermeld wie eerste contactpersoon van de patiënt is. Wij als mentor moeten juist daar oplettend zijn en ervoor zorgen, dat wij bij de specialist en bij de huisarts in het dossier van de patiënt als 1e contactpersoon vermeld staan.  FH

Antwoord: Het klopt wat F schrijft. Elke keer moet je afwegen of de cliënt begrijpt wat de keuze is en wat de consequenties van die keuze of behandeling is. Dat moet je als mentor maar doet als het goed is ook zeker de arts.  Gr YR

Antwoord: Nu to the point: de arts moet cf de WGBO-instemming van de patiënt hebben bij een behandeling. Als de arts deze instemming niet kan verkrijgen i.v.m. een onvoldoende inzicht van de patiënt, zal de arts zich tot familie moeten wenden, dan wel tot een mentor, indien deze er is.  Dat is wat de KNMG zegt, en daar ben ik het mee eens.  NB  Als het goed is, staat er in het dossier van de patiënt in het ziekenhuis vermeld wie eerste contactpersoon van de patiënt is. Wij als mentor moeten juist op dat punt oplettend zijn en ervoor zorgen, dat wij bij de specialist en bij de huisarts in het dossier van de patiënt als 1e contactpersoon vermeld staan. Graag jullie reactie, FH

Antwoord: dat wij bij de specialist en bij de huisarts in het dossier van de patiënt als 1e contactpersoon vermeld staan. FH

[Auteur]

Berichten