- Dit onderwerp bevat 8 reacties, 8 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 3 jaren, 3 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
Heeft er iemand ervaring/tips. Dochter is elke dag circa 7/8 uur bij moeder op bezoek. Van 16 uur tot 23:00/00:00 uur. Blijft overal bij, eten, avond verzorging en blijft zelf als moeder al in bed ligt. Dit geeft erg veel problemen omdat ze overal inspraak in wil hebben wat de verpleegkundige beperkt. Vandaar dat ik nu gevraagd ben als mentor. Dochter blijkt niet niet in te zien dat dit de zorg voor moeder bemoeilijkt. Moeder kan ook niet aan de activiteiten mee doen omdat dochter dit niet toelaat. Ik ga natuurlijk gesprek aan met de dochter maar tips zijn welkom.
In de huisregels van het huis zijn geen tijden vast gelegd voor bezoek.Boeiend want moeder is niet het probleem maar dochter die moeder niet kan loslaten en w.s angstig is dat moeder overlijd. Een inschakeling voor een psycholoog voor dochter lijkt mij zeer zinnig vooral als er sprake is van een dubbel bind , is hier sprake van dan is het ontrafelen van die relatie is een vak apart, breng het naar die dochter als steun en hulp bij haar overbelasting. werkt it niet en die kans is groot (ontkenning van wederzijdse afhankelijkheid ). Dn duidelijk grenzen stellen gesprek met verpleeghuisarts -zorgverantwoordelijke – jij en dochter. Verstoring zorg etc. is zeer storend en kan niet zij is niet de directie maar bezoek gedraag je ook zo. ! sterkte Robert
ik heb te kampen met enigszins vergelijkbare situatie. op 12 oktober heb ik hier een gesprek over (als je wilt, dan kan daarna overleg). ik denk, dat de zorginstelling hier meer grenzen in moet gaan aangeven. bijvoorbeeld: tijdens activiteiten geen aanwezigheid van betreffende mantelzorger. je kunt ook “verstikt” worden door een mantelzorger, in een zorginstelling zou dat wat makkelijker te reguleren moeten zijn. welzijn betrokkene staat voorop.
Lastige situatie inderdaad. Tip, zorg dat je uit de moeilijkheden van de dochter blijft, zij is niet je cliënt.
Een gesprek met moeder wat zij wil en met de instelling wat voor hun werkbaar is, is de start.
Daarna een gesprek met de dochter en in uiterste geval kun je als mentor in het belang van je cliënt beperkingen aan bezoek stellen.
Zorg dat deze zaken in het zorgplan komen zodat zowel jij als de instelling een handvat hebben ..
succes!
Zowel jij als mentor, de verzorgende en verpleegkundige in het verpleeghuis hebben hetzelfde doel, namelijk de best mogelijke verzorging, verpleging, begeleiding en behandeling van de cliënt. Zoals al aangegeven is het probleem in principe de dochter die te vaak/te lang bij moeder op bezoek komt. Hierdoor mist zij misschien ook wel activiteiten waaraan ze graag deel zou willen nemen, maar dit niet durft te zeggen tegen haar dochter. Ook voor verpleging is het vaak geen gewenste situatie dat familieleden zo lang op bezoek komen, zeker niet als ze zich gaan bemoeien met zorginhoudelijke zaken. Ik zou dan ook aan het personeel van de afdeling vragen of ze de bezoekblokken af willen kaderen, bijvoorbeeld niet tijdens eetmoment of momenten dat er activiteiten zijn. Op die manier blijf jij als mentor ook een beetje “buiten schot” en blijft de band die jij als mentor met de dochter hebt ook nog in stand.
Ik denk dat het juist is te stellen dat je geen enkel ander probleem hebt dan alleen de zorg voor moeder. Jij waakt over moeders welzijn en als jij vindt dat moeder er onder lijdt of dat ze niet kan deelnemen dan is er een eenzijdige mededeling naar de dochter dat ze alleen op bepaalde momenten op bezoek kan komen. Het lijkt mij goed om in dat geval ook draagvlak te creëren bij het verpleeghuis. ‘het is niet in het belang van moeder dat u op de huidige tijdstippen bij moeder op bezoek komt’. Als zij het welzijn of de kwaliteit van zorg nadelig blijft beïnvloeden dan zou ik met haar bezoekafspraken maken en dat ook bij de toegang/receptie neerleggen zodat zij hierover kunnen meewaken.
Dochter kan moeder duidelijk niet loslaten. Ik heb ook zoiets aan de hand gehad met een dochter en haar vader. Ik moet er bij zeggen dat dochter een licht verstandelijke beperking heeft en de gevolgen van haar daden niet kan overzien. Drama’s zijn er geweest. We zijn verschillende malen het gesprek met dochter aangegaan over bezoektijden, maar ze kon zich er niet aan houden. Op een gegeven moment heeft ze hem uit de zorginstelling meegenomen naar huis. De huisartsen in de buurt wilden meneer niet als patiënt aannemen, omdat er een indicatie voor zorginstelling lag. Ik wist er toen ook geen raad mee. Overleg gehad met zorgkantoor. Meneer wel op de wachtlijst van de grotere zorginstelling laten staan, waar ook regelmatig contact met plaatsing werd onderhouden. Uiteindelijk was er toch een huisarts die bereid was mee te werken, thuiszorg ingeschakeld (die wilden alleen komen als er een huisarts betrokken was) en een organisatie die kon helpen met de dagelijkse klusjes. Ze heeft over het algemeen de hele zorg op zich genomen zo goed en zo kwaad als het ging. We zijn nu ruim twee jaar verder en meneer zit nu weer in een zorginstelling waar hij goed op zijn plek zit en dochter heeft hem los kunnen laten en de regie aan mij kunnen geven.
Ik wil maar zeggen dat de oplossing vanzelf komt. Instelling heeft hier een grote rol in. Jij kunt als bemiddelaar optreden.
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.