- Dit onderwerp bevat 16 reacties, 15 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 3 jaren, 1 maand geleden door
.
-
Berichten
-
Beste mentoren,
Mijn cliënt (wonend op een VIC Unit) had een brief naar de rechter geschreven, dat ze het vervelend vindt dat haar mentor op vrijdag, zaterdag en zondag niet reageert op appjes. (met appeltaarten die ze zelf gebakken heeft, uitjes die ze ondernam etc.)
De rechter heeft deze brief zeer serieus genomen. Mijn cliënt kwam met een andere mentor uit Almere die deze bereikbaarheid in het weekend wel had. (deze meneer heeft geen contact met mij opgenomen om informatie op te vragen of iets dergelijks)
Natuurlijk heb ik een nette verweer geschreven, waarin ik enkel in het weekend bereikbaar ben voor noodgevallen, een beetje de beeldvorming van mijn cliënt aangetipt maar met in mijn achterhoofd dat deze brief ook bij mijn cliënt terecht kwam.
We werden uitgenodigd voor een zitting, deze werd op verzoek van cliënt om gezet in een telefonische zitting.
Persoonlijk was ik vooraf al geagiteerd, omdat de rechter dit verzoek serieus nam.
Na hoor en wederhoor zouden we binnen een week antwoord krijgen en na mijn grote verbazing heeft de rechter een andere mentor benoemd.
In mijn ontslag stond dat ik er geen gewichtige redenen waren voor ontslag, in de zorg schoot ik niet tekort, maar wel dat ik tekort schoot in de behoefte van mijn cliënt.
Professioneel mentorschap moet toch binnen 17 uur gerealiseerd worden, met enige emotionele afstand zodat de mentor een weloverwogen zorginhoudelijke beslissing kan nemen? Dit zijn toch de kaders voor onze beroepsgroep?
Ik ben echt verbaasd over deze uitspraak van de rechter, enkel omdat ik in het weekend niet reageer op appjes van mijn cliënt met een zeer pittige beeldvorming. (ze heeft overigens vrijwilligers genoeg, die bereikbaar zijn voor in het weekend, dus dat was de hulpvraag niet, ze wilde echt dat haar mentor 24/7 bereikbaar was).
Ik kan in hoger beroep, wat adviseren jullie? Moet ik namens alle professionele mentoren de uitspraak gaan aanvechten, omdat onze taken en verwachtingen zo vervuilen?
Ik hoor graag jullie reactie, misschien is die van mij wel wat overtrokken ;-)) Dat kan ook, sta ik ook open voor.
Alvast bedankt, groetjes Nicole van der Knaap
Ik zou gewoon loslaten. Zoals een collega van mij laatst in een soortgelijke zaak van mij (ontslag bewind) aangaf: het scheelt je een hoofdpijndossier. Maar ik begrijp wel, dat je eigenlijk iets met dit gevoel zou willen. Uiteindelijk levert zo’n beroep jouw niks op denk ik, je gelijk krijg je toch niet . Je wilt en krijgt de client niet terug, neem ik aan. De rechter denkt uiteindelijk dat je client én jij er beter af mee zijn. En als je gevoel van onrecht na verloop van tijd verminderd en je puur objectief kijkt, dan zou ik jouw opvolger veel sterkte en wijsheid wensen.
Hartelijke groet, Ageeth Ziel
Hallo Nicole
Ik begrijp je verbazing … dat ben ik ook als ik jou bericht zo lees. Mijn steun heb je als je in hoger beroep gaat.
Groetjes, Carla de Bree
Dag Nicole,
Inhoudelijk is er volgens mij niets aan te merken op je stellingname. Volgens mij doe jij inderdaad wat van een mentor wordt verwacht. Bij mentorschap moet, wat mij betreft, wel sprake zijn van wederzijds vertrouwen. Als dit vertrouwen er niet is, wordt het lastig je rol als mentor te vervullen. Ik heb zelf ook afscheid genomen van een cliënt waarbij er onvoldoende vertrouwen was. Ik heb ook wel eens een cliënt van een andere mentor overgenomen, omdat er geen vertrouwen was vanuit de cliënt in de andere mentor (dit overigens wel in goed overleg met de andere mentor). Ik heb er zelf geen moeite mee om een mentorschap te beëindigen als er geen vertrouwen is. Ik vind dat een cliënt daar wel wat in te kiezen mag hebben (al moet de cliënt niet steeds hoppen van de ene naar de andere mentor). Ik kan me voorstellen dat de overweging van de rechtbank is, het gebrek aan vertrouwen van de cliënt. Dat hoeft dan niet aan jou als mentor te liggen, maar soms is er de klik onvoldoende.
Hallo Nicole,
Ik ben het met Ageeth eens. Het scheelt je een hoofdpijn dossier en een hoger beroep zal ook weinig opleveren. Ik snap wel dat het nergens op slaat, want we moeten al genoeg bereikbaar zijn en in het weekend is bereikbaarheid voor spoed voldoende.
groetjes Bianca
Ik denk dat loslaten voor jezelf de beste optie is. Het hoger beroep geeft veel werk en stress en je bereikt er heel weinig mee. In de reden voor je ontslag noem je dat de rechter zei dat je in de zorg niet tekort schoot, maar wel dat je tekort schoot in de behoefte van mijn cliënt. Je zou de rechter kunnen vragen dit toe te lichten. Bedoelt hij dat het vertrouwen van je client in jou er niet is of de de “klik” niet of bedoelt de rechter wat anders, zoals bijvoorbeeld dat je moet reageren op haar appjes in het weekend.
Het blijft mensenwerk, dat rechter zijn. Dat maakt deze casus wel weer duidelijk. Je geagiteerd is zeer begrijpelijk. Mocht het mijn casus zijn, dan zou ik wel in hoger beroep gaan. Niet om de cliënt te behouden, maar om duidelijk te krijgen, dat je jij je werk wel volgens de richtlijnen verricht, dat je professioneel werkt en dat de werkwijze van de opvolgend mentor niet erg netjes/collegiaal is.
Beste allemaal, ik mis in het bovenstaande de norm voor bereikbaarheid, zoals die in de Aanbevelingen mentorschap van 2 december 2019 door het LOVCK&T zijn neergelegd. In ‘Hoofdstuk B De taken van de mentor’ onder 4 staat het volgende.
“Ingevolge artikel 5, tweede en zevende lid, Besluit kwaliteitseisen CBM dient de mentor buiten werkdagen te voorzien in zijn bereikbaarheid voor noodgevallen. Hierin wordt voldoende voorzien indien de mentor tot 22.00 uur bereikbaar is en – indien ’s nachts gebeld of bericht is over een noodgeval – uiterlijk om 8.00 uur terugbelt.”
NB de vette letters bij het woord noodgevallen zijn van mij.
Ik zeg tegen cliënten nog wel eens dat het gebruik van een snel medium als Whatsapp niet betekent dat je ook snel antwoord krijgt. Je kunt niet de hele dag op je telefoon zitten staren. Als ik in gesprek ben, en dat komt in ons vak nogal eens voor, dan kun je niet reageren zonder degene met wie je in gesprek bent de indruk te geven dat hij of zij minder belangrijk is dan degene die via de telefoon jouw aandacht vraagt. Met als mogelijk gevolg dat deze cliënt jou op dezelfde wijze gaat benaderen. Want dat werkt dan kennelijk. Als je al een bericht verwacht, kun je dat vooraf aangeven en dan wel je telefoon pakken.
Wat betreft de vraag over het hoger beroep. Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee verschillende dingen. Maar goed, daar heb je niet zoveel aan. In diezelfde Aanbevelingen mentorschap staat in ‘Hoofdstuk B De taken van de mentor’ staat onder 1 het volgende.
“De mentor is geen eerstelijns hulpverlener, maar een regisseur van de zorg voor de betrokkene, die pas in deze rol in actie komt wanneer dat nodig is. De mentor is bijvoorbeeld aanwezig bij de bespreking van het zorgplan, maar de uitvoering van de zorg behoort niet tot de taken van de mentor. Wel dient de mentor actief te waken over de belangen van betrokkene, wat niet alleen inhoudt dat afspraken over de zorg worden gemaakt maar ook dat er op wordt toegezien dat de afspraken worden opgevolgd door goede uitvoering met beoogd resultaat.”
Ook hier zijn de vette letters van mijn hand. Dit ter accentuering van deze regel.
Kennelijk had de kantonrechter de betreffende aanbeveling niet helder voor ogen toen ogen toen de beschikking van opvolgend mentorschap werd geschreven.
Ik kan natuurlijk nog wel even doorgaan. In het Besluit kwaliteitseisen curatoren, bewindvoerders en mentoren staat in artikel 5, tweede lid, ‘De curator is ten minste tijdens vier werkdagen per week voor de onder curatele gestelde telefonisch bereikbaar en voor het overige zodanig bereikbaar, dat de onder curatele gestelde binnen twee werkdagen een reactie ontvangt. De curator voorziet buiten de werkdagen in zijn bereikbaarheid voor noodgevallen. De curator stelt de onder curatele gestelde op de hoogte van zijn bereikbaarheid in het document, bedoeld in het eerste lid.’ Dus de eis is dat je – uiteraard afgezien van noodgevallen – binnen twee werkdagen reageert. Dus Whatsappjes van zaterdag en zondag dienen voor dinsdag eind van de dag te worden afgedaan.
Ook hier zijn de vette letters van mijn hand. Dit ter accentuering van deze regel.
De hamvraag is of je alleen maar in je wiek geschoten bent, of dat je het principieel onjuist vindt wat er is gebeurd. Als je wilt kiezen voor beroep zou ik nadrukkelijk overwegen of het echt de moeite waard is om hier vol in te gaan. Het kost je veel tijd en energie en mogelijk ook geld om je gelijk te halen, zonder te weten of je het ook krijgt. Mocht je wel hoger beroep overwegen, dan heb je met het bovenstaande alvast een paar handvatten om je beroepschrift te schrijven. In voorkomend geval succes gewenst.
Ik sluit me bij Peter van Gassen aan. Zelf denk ik dat je dit op een hoger plan moet tillen. Misschien kan de NBPM het gesprek met de Rechtbank hierover voeren. Rechters zoals hierboven beschreven zouden bijscholing moeten krijgen.
Wat een gedoe om weinig eigenlijk , maar ik zo het ook aanvechten om je positie duidelijk te stellen, ook de nbpm mag hier zijn licht over laten schijnen en je te steunen . gr robert
Ik snap je agitatie, ik ben ook verbaasd over de beslissing van de rechter. Het roept vragen op, helemaal als je de reactie van Peter er bij pakt. Wellicht kan je de rechtbank om nadere uitleg vragen, omdat je ‘ Aanbevelingen mentorschap’ dd 2 december 2019 door het LOVCK&T niet kan rijmen met de beslissing, denk dat ik er geen hoger beroep van zou maken. Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn inderdaad twee verschillende dingen.
Ik zou ook het antwoord van Ageeth ter harte nemen; het scheelt je een hoofdpijndossier, vraag je zelf af of je zit te wachten op een cliënt die vindt dat je in het weekend en eigenlijk 24/7 bereikbaar moet zijn voor hem/haar?
Het is bijzonder dat de nieuwe mentor geen contact met je heeft gezocht, ik zie het toch wel een soort ongeschreven regel dat als je benaderd wordt om mentorschap over te nemen je contact zoekt met de huidige mentor. Daarnaast zou ik zelf graag van de huidige mentor diens visie over de evt overstap wil horen; de verwachting 24/7 bereikbaar te zullen zijn is toch wel een dingetje dat ik graag vóóraf had willen weten! 😉
Hoor graag wat je gaat doen!
Een heel vervelende situatie. Je hebt je werk als mentor goed gedaan en een hoger beroep zou ik ook overwegen, maar alleen als dat zinvol is.
Mijn advies is je verzekering te bellen. Met Hiscox/ Henst & Lunsen heb ik goede ervaringen mee. Ze denken mee en kunnen je ook advies geven of hoger beroep zinvol is en ook of het door de verzekering gedekt wordt.
Peter heeft inderdaad heel helder uiteengezet wat onze taken en verantwoordelijkheden zijn. Wij zijn geen directe hulpverleners, maar regisseurs, die zorgen dat de zorg rondom onze cliënten goed geregeld is.
Persoonlijk vind ik het echt verbazend dat een rechter dat niet begrijpt en deze bizarre conclusie trekt. Nog even los van dat ik het van de nieuw te benoemen mentor niet zo sjiek vind, dat deze niet met jou contact heeft gezocht.
Als een cliënt aandacht te kort komt, dan kan je daar met de betrokken begeleiding over spreken over hoe dit aan te pakken, zodat in noden worden voldaan. Ook in het weekend. De gang naar de rechtspraak is wel heel heftig. Mijn vooronderstelling is, dat dit ook wat zal zeggen over de persoonlijkheid van je cliënt.
Maar dat jij nu als, zoals ik het lees, betrokken mentor op deze manier aan de kant wordt geschoven, vind ik echt niet terecht en daar zou ik zelf ook niet mee akkoord gaan.
Ik zou alleen al in hoger beroep gaan, om de rechtspraak wakker te schudden, want blijkbaar zitten er rechters op een stoel, die niet weten wat de inhoud van ons werk is.
Het zou mooi zijn, als de NBPM je hierin kan ondersteunen, want feitelijk kan dit ons allemaal overkomen.
dag
Er is al veel geschreven over het al dan niet terechte ontslag. Het lijkt mij ook een onredelijk ontslag maar de zinsnede uit je verhaal staat mijns inziens iets essentieels voor wat betreft de beslissing van de rechter.
“In mijn ontslag stond dat ik er geen gewichtige redenen waren voor ontslag, in de zorg schoot ik niet tekort, maar wel dat ik tekort schoot in de behoefte van mijn cliënt.”
Hierbij gaat het dan om verwachtingen en daarmee dus de relatie. De verwachtingen van de client zijn weliswaar hoger als de eisen waaraan wij moeten voldoen. Maar die mag hij/zij natuurlijk wel hebben. Volgens mij is dit een onderwerp van gesprek bij de start van het mentorschap en daarover zou ook iets in het mentorschapsplan moeten worden vastgelegd. Daarmee kunnen irreële verwachtingen/eisen ook kunnen worden voorkomen
In een soortgelijke casus; client had een klacht bij de Rechtbank neergelegd, heeft de rechter zowel de bewindvoerder en mij als mentor gesmeekt om aan te blijven, en mocht het echt niet werken op basis van vertrouwen dan alsnog de handdoek in de ring te gooien. Client was overigens niet bij de zitting, advocaat wel, waardoor wij de complexe casus goed met de rechter konden bespreken.
Mijn ervaring leert dat dit soort zaken je enorm veel (negatieve) energie kosten en door alle reacties die er gegeven zijn zal het je zeker helpen om jou keuze hierin te maken, succes!
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.