Laatst een beslissing genomen dat een cliënt een nieuwe kans mocht krijgen om goed met een I pad om te gaan. Moeder wilde dit niet omdat ze bang was voor moeilijk gedrag van haar dochter. In overleg met gedragskundige en team toch de beslissing genomen het wel te doen. Moeder gaf aan dat ze zich buiten spel gezet voelde en niets meer te zeggen had. Dit vond ik persoonlijk heel lastig. Ik vind het juist de input van een moeder belangrijk. Ik blijf zeker in gesprek met moeder. Moeder vond ook dat de begeleiding haar niet meer of maar heel weinig informeerde over dochter. Ze had wel een punt. Begeleiding gaf ook aan dat ze contact met moeder soms lastig vinden omdat moeder niet goed weet hoe om te gaan met het “probleemgedrag” en situaties soms anders ziet dan begeleiding. Daarnaast vonden ze dat cliënt nu volwassen is en omdat er een mentor is ze moeder niet meer hoefden te informeren. Gevraagd moeder wel op de hoogte te blijven houden. Cliënt is wel volwassen, maar heeft ook een verstandelijke beperking dus blijft in die zin een “zorgenkind”. Begeleiding ging hiermee akkoord.
Ik blijf communiceren met moeder over beslissingen. En hoop dat we op dezelfde zitten want het is echt vervelend wanneer dit niet zo is. Maar helemaal buiten spel zetten vind ik geen optie.