- Dit onderwerp bevat 7 reacties, 6 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 3 jaren, 2 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
Dag,
Ik heb een zwaar autistische jonge client die om de drie jaar een tandarts behandeling onder narcose moet ondergaan. Omdat hij niet op de reguliere manier geholpen kan worden. Nu wordt mij gevraagd door ouders, of deze handeling onder de wet zorg en dwang valt? Of kan ik gewoon toestemming geven vanuit de reguliere zorg.
Dit vond ik erover: https://www.knmt.nl/praktijkzaken/bijzondere-doelgroepen/de-wet-zorg-en-dwang-wzd
Jouw casus lijkt mij een geval “sprake van een medische noodzaak”, maar de ouders kunnen vragen aan de instelling/tandartszorg, of de noodzakelijke stappen wel zijn ondernomen.
Succces, ik hoor graag hoe dit proces verloopt!
Dag Denise,
Is deze jongen alleen autistisch is of is er ook sprake van een verstandelijke beperking en kan ik uit je vraag opmaken dat er ook verzet is bij hem tegen de narcose?
In principe valt autisme onder de WVGGZ.
Met VG erbij dan valt dit onder de wet zorg en dwang.
De instelling waar hij woont kan je wel beantwoorden welke stappen genomen zijn.
groet en succes.
In geval van medische noodzaak ligt de besluitvorming bij de Mentor, wet zorg en dwang is in dit geval niet benodigd, alleen jouw toestemming, niet die van de ouders.
De eerste vraag is m.i. of deze cliënt wilsbekwaam is tav dit onderwerp en of er sprake is van verzet. Dit alles is m.i. van invloed op jouw positie als mentor. Daarnaast heeft behandelaar hierin een beslis bevoegdheid. Het wettelijk kader lijkt me in dit geval de WGBO en niet zo zeer de WZD of WVGGZ.
Dag Denise,
Volgens mij geldt de WZD alleen als er sprake is van onvrijwillige zorg. Als je cliënt met deze 3-jaarlijkse behandeling akkoord is (als alternatief voor halfjaarlijkse tandarts bezoek) en jij ook, dan is er volgens mij niets aan de hand, ook al is er sprake van een verstandelijke en psychische beperking. (Jij bent mentor, ouders hebben sowieso geen positie, alhoewel je je wel kunt afvragen waarom ze deze vraag stellen.)
Máár als je client, vanwege angst voor de tandarts, niet akkoord is met een behandeling onder narcose, en er sprake is van verzet, dan is er sprake van onvrijwillige zorg en dus is de WZD wel degelijk in het geding. Een medische noodzaak lijkt mij in dit geval niet aan de orde, ook al vinden wij dat gebitsonderhoud belangrijk is, medisch noodzakelijk is het niet en dit argument houdt geen stand in de WZD. Er zijn in Nederland heel veel mensen die nooit naar een tandarts gaan, vanwege allerlei redenen en die mogen dat gelukkig allemaal zelf beslissen. Mensen die jarenlang niet naar de tandarts gaan, krijgen mogelijk naast een slecht gebit ook pijn aan tanden en kiezen, maar ze gaan er niet dood aan. Gelukkig maar.
Als de tand- of kiespijn zo groot is, zal je cliënt vast overwegen om, met lood in de schoenen, zich onder narcose te laten behandelen.
Er zijn gespecialiseerde tandartsen voor heel bange mensen, en tandartspraktijken verbonden aan VG zorginstellingen, die oeverloos geduld hebben met bange mensen en een plan maken hoe ze een cliënt na een aantal bezoeken in de tandartsstoel krijgt, in de mond kunnen kijken, spiegeltje erin, etc. etc. Na 10 tot 15 bezoeken verdoving erin en behandelen etc. Heel knap.
Veel succes.
Groet Gea de Groot
Zorgkrachtondersteuning
Dank voor de reacties, erg fijn.
Cliënt is ook zwakbegaafd en wilsonbekwaam. Elke handeling op of in zijn lichaam weigert hij, door om zich heen te slaan en klanken uit te stoten. Laat zich ook niet testen. Ik vind dit ook wel een discussie waard met ouders. Zij lieten hem voor zijn 18e 1 keer per 3 jaar onder narcose een tandarts behandeling ondergaan.
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.